KS Wilkowianka Wilków - strona oficjalna

Galeria zdjęć

Oceniając sytuację w poprzednim roku z pozycji trenera, trzeba przyznać, że nie należał on do łatwych. Całą rundę wiosenną drużyna rozgrywała „na wyjeździe”, przygotowania do rundy jesiennej zakłócone były pracami na boisku, w których brała udział większość drużyny (sam trener również), ale jak się okazuje, trener i zawodnicy wybrnęli z problemów nadspodziewanie dobrze. 29 meczów, 15 zwycięstw (7 wiosną, 8 jesienią), 5 remisów (2 wiosną, 3 jesienią) i 9 porażek (5 wiosną, 4 jesienią), to może nie wymarzony bilans, ale wyraźna przewaga meczów ze zdobyczą punktową cieszy. Najwyższe zwycięstwa to dwukrotne 4:1 (z Bazaltem Piotrowice i Parkiem Targoszyn) oraz 3:0 z Olimpią Olszanica (wszystkie te mecze rozegrane jesienią). Dwie najwyższe porażki to mecze ze Skorą Jadwisin (3:7 wiosną i 1:6 jesienią), dla której ubiegły rok w a-klasie był rewelacyjny, co również odbiło się na wynikach meczów z Wilkowianką. Co ciekawe, w obu rozegranych w 2014 roku meczach z Sokołem Krzywa, odnotowaliśmy remisy (1:1 wiosną, 2:2 jesienią), oba mecze rozegraliśmy jako gospodarze, mimo że wiosenny mecz odbył się w Rokitnicy (17 czerwca). Podczas tego meczu, faulowany Mateusz Chudzik zszedł z boiska, a prześwietlenie wykazało złamanie kości śródstopia, co wyeliminowało go z gry do końca roku. Nie ukrywajmy, była to wielka strata dla zespołu trenera Szaraty, do tego czasu „CR8”, w trzynastu meczach, zdobył 4 bramki i miał 2 asysty, jego doświadczenie boiskowe wielokrotnie procentowało wśród coraz młodszej drużyny Wilkowianki. Jeśli chodzi o bramki zdobyte przez cały zespół, to aż 70 razy udało nam się pokonać bramkarzy przeciwników, straciliśmy co prawda 62 bramki, ale mimo wszystko bilans wyszedł „na plus”. Najlepszym strzelcem drużyny Wilkowianki został bezsprzecznie Bartłomiej Bielak , który zdobył aż 27 goli (14 wiosną, 13 jesienią), dołożył do tego dwie asysty (obie wiosną), co dało mu również zwycięstwo w klasyfikacji kanadyjskiej (w sumie 29 punktów). Drugim w kolejności strzelcem zespołu był jego kapitan – Tomasz Maciejski, który zdobył 11 bramek (2 wiosną, 9 jesienią). Oprócz tego miał on na koncie 14 asyst (11 wiosną, 3 jesienią), co dało mu w sumie drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej (25 punktów). Miejsce na podium w klasyfikacji strzelców uzupełniają wspólnie: wspomniany Mateusz Chudzik oraz Patryk Obolewicz, którzy rozegrali w ubiegłym roku tylko jedną rundę (Chudzik wiosnę, Obolewicz jesień), a mimo to zdobyli po 4 bramki. Po trzy gole strzelili Mariusz Grzywa (grał tylko wiosną), Adrian Gugała (plus 7 asyst, 4 miejsce w punktacji kanadyjskiej), Dawid Dubiel (dołożył do tego 4 bramki w B klasowej 'dwójce') oraz budzący największe zainteresowanie wśród drużyn z wyższych lig, 18-sto letni Michał Maciejski, który dokładając do trzech zdobytych bramek, 9 asyst zamknął, z dwunastoma punktami podium klasyfikacji kanadyjskiej. „Ikra” rozwija się piłkarsko w bardzo szybkim tempie, w ostatniej kolejce ZLH strzelił aż 8 bramek drużynie Fundacji Piłka CV, co pomimo klasy przeciwnika musi budzić szacunek. Warty odnotowania jest powrót do składu Wilkowianki, Krzysztofa Łukawskiego, który wrócił jesienią i zdobył 2 bramki, kolejne w trakcie jego pięknej, wieloletniej przygody z Wilkowianką Wilków. Wraz z jego bratem, Markiem, związani są z naszym klubem już od lat 90'ych XX wieku. Marek, jak przystało na bramkarza, prawdziwa podpora drużyny, był do dyspozycji trenera podczas każdego z jesiennych meczów (w Paszowicach opuścił boisko w 65. minucie meczu) a jedyny wiosenny mecz opuścił z powodu pauzy za otrzymaną, czerwoną kartkę. Kolejna z ciekawostek dotyczy obrońców, otóż niemal każdy z występujących na tej pozycji zawodników zdobył po jednej bramce (Skrzypczyk, Golema, Stafisz, bracia Parańscy, Borycki, Blusiewicz), sztuka ta nie udała się tylko Piotrowi Wochowi, który zrekompensował się 4 asystami przy bramkach kolegów. Najwięcej asyst spośród obrońców miał Paweł Stafisz (pięć), po dwie dorzucili Patryk Skrzypczyk i Karol Golema, a z jednego podania otwierającego drogę do bramki przeciwnika cieszył się Bartosz Parański. Ciekawym i niespodziewanym wzmocnieniem okazał się Michał Pinczyński, który do drużyny seniorów dołączył dopiero jesienią i początkowo przymierzany był do ogrywania się i rozwoju w drużynie rezerw, którą prowadzi Kamil Reinholz. Sytuacja kadrowa i niesamowita ambicja „Pinczyka” spowodowały jego szybki awans w hierarchii napastników i na pierwszy mecz rundy jesiennej (z Orlikiem Okmiany) wybiegł w podstawowym składzie. Los nagrodził jego ambicje i przy pełnych trybunach, podczas obhchodów 55-lecia istnienia naszego klubu, zdobył pierwszą bramkę na nowoprzebudowanym obiekcie. Co prawda dalsza część rundy w jego wykonaniu bywała różna, dobre mecze przeplatał ze słabszymi (w sumie 2 bramki i 3 asysty), ale widząc jego ambicję i zaangażowanie, jesteśmy pewni, że już wiosną znacznie poprawi te statystyki.

Na koniec kilka słów o drużynie A-klasy w kontekście utworzenia jesienią drużyny rezerw i zgłoszenia jej do rozgrywek B-klasy. Początkowo mieliśmy wielkie obawy, czy przepływ zawodników nie będzie wpływał na atmosferę w szatniach obu drużyn, jednak okazało się, że nie było z tym problemów. Zawodnicy z kadry zespołu A-klasy, którzy z różnych powodów nadrabiali meczowe zaległości w B klasie (Krzysztof Konefał, Mateusz Parański, Paweł Woch, Szymon Torończak, Artur Sroka czy Krzysztof Łukawski), wykazywali się dużym zaangażowaniem podczas meczów, wspierali młodszych kolegów doświadczeniem, często zdobywając bramki, czy asystując. Z kolei drużyna B-klasy, dawała pole manewru w awaryjnych sytuacjach trenerowi Szaracie, jesienią w A-klasie zadebiutowali Sebastian Krawiec oraz Mateusz Kuca, a w meczu Pucharu Polski wystąpiło kolejnych kilku perspektywicznych zawodników. Trzeba przyznać, że pomysł stworzenia dwóch uzupełniających się drużyn okazał się trafiony, pozostaje tylko dbać to, co już udało nam się osiągnąć.

Podsumowując rok 2014 nie można nie wspomnieć o osobie trenera pierwszej drużyny. Stefan Szarata to młody trener, o już uznanej marce w lokalnym środowisku piłkarskim. Przejął zespół dwa lata temu, kiedy ten był w rozsypce, a poprzez swoje działania udało mu się stworzyć solidny zespół, oparty w większości na młodych zawodnikach, który systematycznie pnie się w górę tabeli. Widać, że z każdą rundą nabiera doświadczenia i wyrachowania, kilka kluczowych zmian, w końcówkach meczów, które dały zwycięstwa (np. mecz w Paszowicach, lub Wiadrowie), czy ustawienie zespołu na mecz z Dębem Siedliska (wiosna, zwycięstwo z ówczesnym liderem, w Siedliskach 2:1), pokazują, że jest to trener, który bardzo szybko wzbogaca swój warsztat. Jego współpraca z zawodnikami, jak i sztabem szkoleniowo-medycznym (Jan Maciejski, Tadeusz Mazur, Piotr Potempa i Kamil Reinholz), przynosi coraz lepsze efekty, miejmy nadzieję, że rok 2015, okaże się kolejnym, kiedy to nasz zespół czyni postępy, a klub rośnie w siłę :)

• Komentarzy [0]
• czytano: [973]
• DO